Uroczystość Bożego Ciała obchodzona jest w Paragwaju w niedzielę, a nie tak jak jesteśmy przyzwyczajeni, w czwartek. To jedna różnica. Druga, i to najbardziej widowiskowa, to wykonywanie dywanu z kwiatów! Dywan ten jest układany poprzedniego wieczoru. Byłem zaskoczony, zadziwiony, zachwycony i nie wiem jakich jeszcze używać słów. Po wieczornej Mszy świętej pojawiło się w kościele mnóstwo osób: dzieci, młodzież, dorośli z różnych grup i wspólnot parafialnych. Rozpoczęło się przygotowywanie kwiatowego dywanu.

To co zrobiło na mnie największe wrażenie to fakt, że nie tyle chodziło o UŁOŻENIE tego dywanu, ale o UKŁADANIE! Nikt się nie śpieszył. Choć każdy sektor układa inna grupka osób to wszyscy współpracują, pomagają sobie, rozmawiają. Uśmiech i fajna atmosfera. I zero pośpiechu. Układanie zaczęło się około 20.00 a zakończyło się około 1.00.

Układaniu i rozmowom towarzyszy oczywiście nieodłączna tutaj “mate”. A że w kościele? Tutaj nikomu to nie przeszkadza.

Zaplanowane i wyrysowane na kartkach lub wprost na posadzce wzory są układane starannie i bez pośpiechu. To nie tak, że określona płaszczyzna jest zasypywana jakimiś liśćmi czy płatkami kwiatów. Nie. Każdy płatek i każdy listek jest układany osobno!!!

Po co to wszystko? “bo Pan idzie z nieba”!!!

I chociaż podczas porannej procesji nie było tak jak u nas dzieci sypiących kwiatki, to kwiatowy dywan zrobił tak wielkie wrażenie, że nie sposób takiej procesji nie podziwiać.