Jakiś czas temu turyści z Polski, którzy zamierzali wybrać się do Paragwaju, poproslili mnie o jakąś pomoc. Nie obiecywałem zbyt wiele, ale jakieś proste przyjęcie owszem.

Dziś właśnie przyjechali do nas, do Guarambaré. Przyjechali ambitnie, bo na rowerach. I trasę też mają ambitną, bo jest to trasa otwarta, “no limits”, dojadą tak gdzie dojadą, dokąd starczy sił i pieniędzy.

Małgorzata i Michał swoją trasę w Ameryce Południowej rozpoczęli w Brazylii i Argentynie przy wodospadach Iguasu, a teraz jadą i poznają Paragwaj. Plany na przyszłość mają ambitne, najpierw na północ do Boliwii, a potem na południe, wzdłuż Andów, jak najdalej ku południu….

Z mojej strony po prostu życzę powodzenia i pięknych wrażeń.

Rano postanowiłem nie czekać na gości, ale korzystając z informacji, które mi przesłali wyjechać im na przeciw. Moich gości spotkałem ok 50 km przed Guarambaré. Spotkałem, gdy u jakiegoś wulkanizatora naprawiali przebitą oponę 🙂 Gdy już wiedziałem, że są na właściwej drodze wróciłem do siebie i oczekiwałem ich przyjazdu.

Jadąc na spotkanie z turystami udało mi się w końcu zrobić zdjęcie prawdziwego paragwajskiego wozu do którego zaprzężone są sapo, czyli krowy, które oprócz są chodowane nie tylko dla mleka i mięsą lecz także jako siła robocza.

Przy wieczornej kolacji.