8 grudnia, wiemy o tym wszyscy, przypada Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Tutaj w Paragwaju jest to święto na tyle ważne, że ustawowo 7 i 8 grudnia są dniami wolnymi od pracy.
Głównym sanktuarium Paragwaju jest Caacupé, to taka tutejsza Częstochowa, duchowa stolica kraju.
Obecny świątynia sanktuarium powstała w latach 80-tych XX wieku.
Nazwa miasta Caacupé pochodzi oczywiście z języka guaraní i oznacza „za lasem yerba mate”.
Dlaczego dziś o tym piszę? Otóż rozpoczyna się nowenna przed odpustem i związane z tym odpustem wielkie pielgrzymowanie. Olbrzymie rzesze ludzi z całego Paragwaju rozpoczynają pielgrzymi do Caacupé. Mówi się, że ponad dwa miliony ludzi pielgrzymuje w tych dniach do Caacupé (Paragwaj ma 7 milionów mieszkańców)
Początki kultu Matki Bożej z Caacupé i sanktuarium są następujące.
Działo się to na początku XVII wieku. W wiosce Tobatí żył pewien stolarz imieniem José, był Indianinem guaraní, nawróconym w misji franciszkańskiej.
Pewnego dnia, gdy wracał z lasu z wielkim kawałkiem drewna, napotkał niebezpiecznych Indian Mbayá. Złożył wówczas Matce Bożej obietnicę, że jeśli oni zrobią mu krzywdy, to wyrzeźbi statuę Matki Bożej i będzie ją czcił. Wtedy ukazała mu się Matka Boża i powiedziała w języku guaraní: „idź, ukryj się za lasem krzaków yerba mate”.
Pobiegł i napotkał wielki pień za którym się ukrył. Obiecał wtedy, że właśnie z tego pnia wyrzeźbi figurę Maryi. Niebezpieczni Indianie Mbayá nie zauważyli go, a on powrócił przynosząc ze sobą drewno z którego zamierzał wykonać figurę.
W sanktuarium znajdują się interesujące malowidła przedstawiające historię objawienia Matki Bożej i powstania figurki.
Z owego drewna zdołał wykonać dwie figury: większą przeznaczył do kościoła w Tobatí, a mniejszą zachował dla siebie.
W miejscu objawienia pojawiło się cudowne źródełko, którego woda pomagała ludziom guaraní przeżywać letnie upały.
W następnych latach była wielka powódź, która zagrażała całej okolicy. Franciszkanie zorganizowali modlitwy błagalne. Przy tej okazji zobaczono płynącą na wodzie figurkę Matki Bożej. Była to figurka wyrzeźbiona przez José i ofiarowana do kościoła w Tobatí. Od tej chwili figurkę tę nazywa się „Matką Bożą od Cudów”.
Indianin José zamieszkał wraz ze swoją rodziną w tym miejscu. Zbudował skromną kapliczkę. Wokół tego miejsca zaczęło tworzyć się skupisko ludzi i w 1770 roku powstało miasto Caacupé.
Symbolika figurki Matki Bożej z Caacupé.
- trzy kręgi gwiazd oznaczają, że Maryja jest „dziewicą przed, w trakcie i po porodzie”,
- ma śniadą twarz, jaką mają ludzie pochodzący ze związków Indian guaraní i europejczyków,
- matczyne spojrzenie Dziewicy jest skierowane na jej Syna,
- gwiazda błyszcząca w koronie przypomina, że Maryja jest „Gwiazdą zaranną” – zapowiada, że noc się kończy i rozpoczyna się nowy dzień,
- długie włosy opadające na plecy są włosami pochodzącymi od kobiety aborygenki,
- ubrana jest w wystawną białą tunikę i na ramionach ma piękny płaszcz w kolorze niebieskim,
- płaszcze jest ozdobiony motywami roślinnymi passiflory (polska nazwa: męczennica). Aborygeni podczas wędrówek rozpoznawali czy ziemia jest urodzajna po obecności tej rośliny,
- Matka Boża jest w pozycji stojącej, depcze swoimi stopami węża. Stoi na kuli ziemskiej ozdobionej trzema złotymi gwiazdami i szarfą w kolorach flagi Paragwaju.
Sanktuarium w Caacupé odwiedził w maju 1988 r. Jan Paweł II, a w lipcu 2015 papież Franciszek.
Link do oficjalnej strony sanktuarium: