Obudziłem się dziś rano ze świadomością, że to już dwa tygodnie mojego pobytu w Paragwaju. Zaczynam być już “u siebie”.

Chwilę temu skończył się mecz piłki nożnej Polska-Rumunia. Oglądaliśmy mecz i “towarzyszył” nam kibicowskiego szalik “Polska Biało-Czerwoni”! Fakt, że w Paragwaju można zobaczyć transmisję na żywo meczu polskiej reprezentacji to niewątpliwy dowód, że obecnie liczymy się w świecie. Miło i tak trzymać!

Za ponad pół godziny idę na wieczorną Mszę świętą, a jutro poza Mszą w kościele mam pojechać z kolegą na Mszę w jakieś takie miejsce, gdzie nie ma jeszcze kaplicy, ale ludzie chcą tam Mszy. Myślę, że wybiorę się tam nie po to, żeby Mszę odprawiać, ale żeby poobserwować i jeśli będzie wypadało zrobię jakieś fotki.

Tymczasem dziś wrzucam garść fotografii z “polowania” w naszym ogrodzie. Nie potrafię nazwać tych ptaków, poza oczywiście papugą, która nosi wdzięczne imię Pancho. Nie potrafię też nazwać niektórych drzew i owoców. W każdym razie ładnie to wszystko wygląda i miło, gdy na wyciągnięcie ręki są pomarańcze, cytryny i banany. Acha, ten dziwny owoc z pięcioma “skrzydełkami” nazywa się “karambola”. Gdy się go przetnie w poprzek powstają piękne gwiazdki.

I jeszcze jedno. Dziś rano i przed południem temperatura wynosiła tylko 5 stopni. Za to cały dzień świeciło słońce i po południu było ok 15 stopni. To już drugi dzień (dopiero drugi), gdy w Paragwaju widzę słońce. Podobno będę miał tego słońca za dużo…